Eerste dag China
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
03 Juli 2014 | China, Tianjin
(dit reisverslag zou al gepost moeten zijn, maar er is iets fout gegaan)
Nu het hier 21.30 uur is, is het in Nederland ongeveer 14.30. Ik heb nu al bijna 2 hele dagen niet geslapen. In het vliegtuig heb ik geen oog dichtgedaan haha. Maar nu ik hier toch wifi heb, kan in vertellen wat er deze dag allemaal gebeurd is, en dat is best veel!
Bij het landen zat ik naar buiten te kijken en ik dacht dat we nog in de wolken zaten. Niets was minder waar want even later raakte we Chinese bodem. Joyce en ik waren geland! Het blijkt hier altijd mistig te zijn door de smog. Heel raar! Nadat we de paspoort controle en de koffers ophalen hadden gehad, liepen we naar de exit waar een chinees meisje ons op kwam halen. Zij kon totaaaal geen engels en zelfs het woord 'money' kende ze niet, beetje awkward ;). Zij bracht ons naar het loket waar we buskaarten konden kopen (ongeveer 10 euro). Toen zijn we op de bus gestapt en na weer eens 2,5 uur later kwamen we aan in Tianjin. Hier werden we opgewacht door de host family van Joyce, want mijne had nog tentamens. Na een lange tijd in de hitte, hebben we geluncht. We zaten in een aparte kamer bij en restaurant met een draaiende tafel. De familie had gerechten besteld (veel te veel) en dan was de bedoeling dat je het gerecht dat je wilde hebben naar je toe draaide en dan met chopsticks het op je eigen bord leggen .Nou, we werden hard uitgelachen over hoe Nederlanders met stokjes eten. Ook is slurpen hier blijkbaar heel normaal. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk op te eten om niet onbeleefd te zijn. Toen gingen we naar het politiebureau, want in China moet de overheid weten waar je bent. Eenmaal daar aangekomen bleek er een machine stuk te zijn, dus was het wachten, wachten en nog eens wachten. Toen werd er besloten dat ik eerst naar mijn homestay werd gebracht. Dus ik alleen met Tony (een jongen die ons op kwam halen) met de taxi en de metro naar de plaats waar ik opgehaald zou worden. Er hebben toch veel mensen een beetje met verwarde blikken naar me gekeken. Dus ik vroeg aan Tony of mensen mij nu als normaal zagen of niet. Zijn antwoord: nee in Tianjin vindt niemand je normaal als Westerse haha. Na weer een tijd wachten ontmoette ik mijn gastgezin. Het bestaat uit een meisje genaamd Minnie en haar ouders. Het zijn echt zulke aardige mensen, alleen kunnen de ouders geen engels! Heel geïnteresseerd en heel schattig. Ik ben echt overladen met complimentjes :P. Toen zijn we weer naar het politiebureau gereden, daarna verder naar een telefoonzaak voor een nieuwe simkaart en toen eindelijk naar hun huis. De moeder had blijkbaar allemaal nieuwe dingen voor mij gekocht en toen we aan tafel zaten werd ik weer uitgelachen over hoe wij eten met stokjes haha. Het was een lange, warme en zware dag, pff.
Als het goed is ga ik morgen naar Beijing en mijn wekker staat alweer op 05.15! Dus dat wordt weer een kort nachtje!
Nu het hier 21.30 uur is, is het in Nederland ongeveer 14.30. Ik heb nu al bijna 2 hele dagen niet geslapen. In het vliegtuig heb ik geen oog dichtgedaan haha. Maar nu ik hier toch wifi heb, kan in vertellen wat er deze dag allemaal gebeurd is, en dat is best veel!
Bij het landen zat ik naar buiten te kijken en ik dacht dat we nog in de wolken zaten. Niets was minder waar want even later raakte we Chinese bodem. Joyce en ik waren geland! Het blijkt hier altijd mistig te zijn door de smog. Heel raar! Nadat we de paspoort controle en de koffers ophalen hadden gehad, liepen we naar de exit waar een chinees meisje ons op kwam halen. Zij kon totaaaal geen engels en zelfs het woord 'money' kende ze niet, beetje awkward ;). Zij bracht ons naar het loket waar we buskaarten konden kopen (ongeveer 10 euro). Toen zijn we op de bus gestapt en na weer eens 2,5 uur later kwamen we aan in Tianjin. Hier werden we opgewacht door de host family van Joyce, want mijne had nog tentamens. Na een lange tijd in de hitte, hebben we geluncht. We zaten in een aparte kamer bij en restaurant met een draaiende tafel. De familie had gerechten besteld (veel te veel) en dan was de bedoeling dat je het gerecht dat je wilde hebben naar je toe draaide en dan met chopsticks het op je eigen bord leggen .Nou, we werden hard uitgelachen over hoe Nederlanders met stokjes eten. Ook is slurpen hier blijkbaar heel normaal. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk op te eten om niet onbeleefd te zijn. Toen gingen we naar het politiebureau, want in China moet de overheid weten waar je bent. Eenmaal daar aangekomen bleek er een machine stuk te zijn, dus was het wachten, wachten en nog eens wachten. Toen werd er besloten dat ik eerst naar mijn homestay werd gebracht. Dus ik alleen met Tony (een jongen die ons op kwam halen) met de taxi en de metro naar de plaats waar ik opgehaald zou worden. Er hebben toch veel mensen een beetje met verwarde blikken naar me gekeken. Dus ik vroeg aan Tony of mensen mij nu als normaal zagen of niet. Zijn antwoord: nee in Tianjin vindt niemand je normaal als Westerse haha. Na weer een tijd wachten ontmoette ik mijn gastgezin. Het bestaat uit een meisje genaamd Minnie en haar ouders. Het zijn echt zulke aardige mensen, alleen kunnen de ouders geen engels! Heel geïnteresseerd en heel schattig. Ik ben echt overladen met complimentjes :P. Toen zijn we weer naar het politiebureau gereden, daarna verder naar een telefoonzaak voor een nieuwe simkaart en toen eindelijk naar hun huis. De moeder had blijkbaar allemaal nieuwe dingen voor mij gekocht en toen we aan tafel zaten werd ik weer uitgelachen over hoe wij eten met stokjes haha. Het was een lange, warme en zware dag, pff.
Als het goed is ga ik morgen naar Beijing en mijn wekker staat alweer op 05.15! Dus dat wordt weer een kort nachtje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
